NYCity: Merry Christmas, merry xmas, happy new year...

Haftaya müthiş bir enerjiyle başladım. Pazartesi günü laboratuara gidince sürpriz bir toplantıyla karşılaştım. Tatil öncesi son hafta neyin toplantısı acaba diye meraklandım. Geçen hafta güzel bir olay yaşandı. Öncelikle ondan bahsetmekte yarar var. Supervisor'um olan Dr.Asia ufak bir deneme verdi. Hiç bir detay vermeden yapmamı istedi. Hayatımda en iyi bildiğim, gözüm kapalı yaparım dediğim bir aşama. Mikrobiyolojik ekim. Çocuk oyuncağı benim için ama gelde bunları onlara anlat. Sanki yeni öğrenmişim gibi muamele gösteriyorlar. Sesimi çıkartmıyorum. Neyse yapılış şekli, kullanılan hacim vs farklı olunca onların istediği gibi bir ekim gerçekleştirdim. Ufak aksiliklerde olmadı değil. Hatasız ektiğime eminim ama malum bakteri sağı solu belli olmaz. Ertesi günü Dr.Asia sonuçlarıma bakıp "perfect" deyince, ben havalardaydım. Ania'nın dediğine göre de Dr. yaptığım işten çok memnun kalmış ve beni de yeni projeye dahil etmeyi düşünüyormuş. Ben bunu duydum o gün uçtum. Lab'ın içinde zıplayıp durdum. :) Bu haftayı da toplantı ile açınca doğal olarak duymak istiyorum yeni dahil olacağım projeyi. Aralarında uzun Polish konuşmalarından sonra nihayet bana dönüyor. (Pür dikkat bekliyorum.) Bu hafta Svieta ile çalışacaksın, şunlar şunlar yapılacak diyor. Okeylemekden başka çarem yok. Aman Allah'ım! beklememek lazımmış. Hep böyle oluyor hayatta. Beklememeyi öğrenmem lazım, onlar bana gelsinler... :))

Neyse, geçen haftadan Pazartesi akşamı için lab da Christmas partisine davetliydim. Herkes bir şeyler yapıp gelmiş. Bende hazır aldığım kurabiyelerle katıldım. O kadar kalabalık bir sofraydı ki bir çok şey arttı. Bol bol Polish sohbeti dinledim. Benim için pek sıkıcıydı. Anlamaya çalışmaktan başım ağrıdı resmen. Bütün gece kendimi fotoğraf çekmeyle oyaladım. Yine de güzel bir akşamdı. Değişik olan şey ise bir kaç kişiden, Sen ne yapıp getirdin sorusuydu? Pek garipsedim. İyi ki kurabiyeyi almışım. Yoksa yerin dibine gömerlerdi vesselam. :)))